نگاهی نوآورانه به آموزش معماری ؛ گفت و گویی با Will Hunter

تاثیر سیستم آموزشی در پرورش معماران و آشناسازی آن‌ها با آینده‌ی این حرفه، بسیار قابل‌توجه است. با تغییر جهان، رفته رفته ماهیت شغل معماری هم مانند بسیاری از حرفه‌ها در حال دگرگونی است. به عنوان یک دانشجوی معماری شاید متوجه نقاط ضعف سیستم آموزشی و عدم انطباق آن با چالش‌های زندگی واقعی، شده باشید. آیا به این فکر کرده‌اید که من از آموخته‌هایم چطور می‌توانم در پروژه‌های واقعی استفاده کنم؟ چه روش‌های نوآورانه‌ای می‌توانند در عرصه‌ی شغلی، جایگزین شوند؟ فکر کردن به این قبیل سوالات، جای خالی یک سیستم آموزشی کارآمد را برای ما روشن می‌سازد. آشنایی با سیستم آموزشی جدید یک مدرسه‌ی معماری در شهر لندن، می‌تواند راهنما و الهام‌بخش آغاز این تغییرات باشد. Will Hunter، معماریست که این مدرسه را بنیان نهاده‌است.

ما در مجموعه‌ی مصاحبه با معماران و شهر سازان کارآفرین، با دانش‌آموختگان برجسته‌ی این ر شته‌ها که مسیر شغلی متفاوت‌تری نسبت به روند متداول جامعه دنبال کرده‌اند، آشنا می‌شویم. از افکار، نظرات، راه‌حل‌های عملی و ایده‌هایی برای موفقیت صحبت می‌کنیم؛ و می‌آموزیم که چگونه ایده‌ها را در زمینه‌ی معماری و شهرسازی و فراتر از آن در کارهای خلاقانه‌ی خود به کار ببریم. در ادامه با ما همراه باشید.

Will Hunter، مدیر و موسس مدرسه‌ی جدید معماری (LSA)[۱]، در لندن است که برنامه‌ی آموزشی متفاوتی را ارائه کرده‌است. یکی از اهدف تاسیس این مدرسه، مقرون به صرفه ساختن آموزش معماری از طریق توجه به مسائل دنیای واقعی است. دومین هدف نیز آماده ‌نمودن فارغ‌التحصیلان بااستعداد برای رویارویی با تغییرات گسترده‌ی حال حاضر و آینده است. در این مصاحبه، با نظریات Will Hunter، درمورد آموزش معماری و راه‌های جایگزین برای متخصصان معماری آشنا می‌شویم. همچنین وی عقیده‌ی خود را درخصوص آینده‌ی این حرفه بیان کرده‌است.

خلاصه‌ای در باب معرفی فعالیت‌های Will Hunter

Will Hunter آموزش‌های خود را به عنوان معمار، در کالج Bartlett لندن و کالج سلطنتی هنر، گذرانده‌است. وی به مدت پنج سال در [۲]Architectural Review حضور داشت. او در فوریه ۲۰۱۵، از سمت ویراستار اجرایی کناره‌گیری کرد تا برروی تاسیس مدرسه، تمرکز کند. Will در برنامه‌های زیادی مانند، Wallpaper، Blueprint و Financial Times، شرکت کرده‌است. همچنین او پیش از این، سردبیر مجله‌ی ماهانه‌ی The Architects’ Journal and Building Design، بود. او در دانشگاه Metropolitan لندن و کالج سلطنتی هنر، معماری تدریس کرده‌است. در کالج سلطنتی به‌عنوان استاد واحد طراحی و رئیس برنامه‌ی سخنرانی عمومی دانشکده‌ی معماری، فعالیت می‌کرد. او داور رقابت‌های متعددی از جمله  Global Architecture Graduate Awards که خودش تاسیس کرده و RIBA President’s Medals dissertation prize بود. در سال ۲۰۱۴، او مدیر خلاق کنفرانس RIBA Guerilla Tactics، بود.

درحال ‌حاضر، Will درحال ویرایش یک مقاله در مورد پروژه‌ی مسکن Peter Salter’s Walmer Yard در غرب لندن توسط انتشارات “AA”، است.

چرا تصمیم گرفتید که مدرسه‌ی معماری لندن را تاسیس کنید؟ آیا لحظه‌ی به‌خصوصی، شما را به سمت این تصمیم سوق داد؟

ایده‌ی اصلی به سال ۲۰۱۲، زمانیکه شهریه‌ها در لندن به بیش از ۹۰۰۰یورو در سال افزایش یافت، برمی‌گردد. من نگران تاثیرات این تغییر برروی دسترسی به سیستم آموزشی معماری بودم. با کمک گروهی از همکاران هم‌عقیده، ما الگوهای مختلف مالی و تربیتی برای معماران تحصیل‌کرده را جستجو کردیم. درنهایت تصمیم گرفتیم که ارتباطی جدید، برای پیشرفت متقابل محیط‌ کاری و دانشگاه تعریف کنیم.

در پی ایجاد روابط جدید بین دانشگاه ومحیط کاری، ارتباطات متقابل و منابع مالی در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد. بعد از گذشت دوازده ماه اول تحصیلی، عملکرد مدرسه توسط “آژانس تضمین کیفیت”، مورد بررسی قرارمی‌گیرد. این اولین قدم برای دست‌یابی به منابع مالی “شرکت‌ وام‌های دانشجویی” است. به این ترتیب، دانشجویان مجاز به درخواست انواع وام‌های استاندارد و کمک هزینه‌ها هستند. این کمک‌هزینه‌ها به درآمد دانشجویان که از طریق کارآموزی در سال اول بدست می‌آورند، اضافه می‌شود. احتمالا من طی دو تا سه سال آینده، بتوانم بورسیه‌های شخصی خود را نیز در اختیار دانشجویان قرار دهم.

لطفا درمورد رویکرد آموزش معماری در این مدرسه، توضیح دهید. شما قصد داشتید که در مقایسه با شیوه‌های سنتی آموزش معماری چه کار متفاوتی را انجام دهید؟

دانشگاه Metropolitan لندن و همچنین ۵۰ موسسه‌ی معماری دیگر در پایتخت، با ما همکاری کردند. نهایتا ما توانستیم یک برنامه‌ی دوساله برای دوره‌ی کارشناسی ارشد ارائه دهیم. در بسیاری از دانشگاه‌ها، یک سال از این مقطع، صرف آموزش در دانشگاه و سال دیگر به صورت کارآموزی، ارائه می‌شود. در برنامه‌ی ما این دو از هم جدا نیستند و همزمان مسیر را طی می‌کنند. در سال اول، دانشجویان ۳روز در هفته را در محیط کار و ۲روز را در دانشگاه هستند. دانشجویان حداقل مبلغ ۱۲۰۰۰یورو برای آن سه روز کاری دریافت می‌کنند. این مبلغ شهریه‌ی ۶۰۰۰ یورویی را کاملا پوشش می‌دهد و عملا تحصیل رایگان می‌شود.

یکی از بخش‌های نوآورانه در مدرسه، استفاده از “تفکر طراحی” است. در اینجا گروه‌های حرفه‌ای و آکادمیک شش ماه زمان صرف یک پروژه‌ی تحقیقاتی یا طراحی، با یک دستورکار مشترک می‌کنند. موضوعات متنوع امسال”شهرهای ناپایدار” تا “دانش جدید” را در بر می‌گیرد و من برای دیدن نتایج بسیار هیجان دارم. در اینجا واحد آموزشی ثابتی که دانشجویان توسط یک مدیر هدایت شوند،، وجود ندارد. دانشجویان، در سال اول، خودشان مسیر  مختص به خود را برای سال دوم، تعیین می‌کنند.

لطفا در مورد شیوه‌ی همکاری مدرسه با سایر فضاهای شهری توضیح دهید.

ما ساختمان مخصوص خود را نداریم و از فضاهای مختلف شهری به عنوان محوطه‌ی دانشگاهی استفاده می‌کنیم. در سال اول، موزه‌ی طراحی در Shad Thames، شریک فضایی ما است و مناظره‌ها و سمینارها در آن‌جا برگزار می‌شود. همچنین مقر جدید ما در Second home، قرار دارد که یک محل کار بسیار جذاب برای کارآفرینان و طراحان خلاق کسب‌و‌کار است. این مجموعه، توسط یک معمار حرفه‌ای اسپانیایی به نام Selgas Cano، تاسیس شده‌است. در سال دوم، تمام دانشجویان عمده‌ی وقت خود را همراه مدرسه هستند و ما برای آن‌ها استودیو اجاره می‌کنیم. ارتباط مدرسه با لندن بسیار عمیق است. این مدل آموزشی به استفاده از منابع دیگران و استفاده از شهر به روشی جدید متكی است. برای انجام این کار، شما به یک شهر بزرگ مانند لندن، برای دسترسی به فضا، منابع فکری، مردم و روش‌ها نیاز دارید.

به منظور تاسیس این مدرسه، شما یک گروه تحقیقاتی تحت عنوان ” راه‎های جایگزین معماری”، (ARFA )[۳]، را هدایت می‌کردید. شما در این گروه به دنبال روش‌های متفاوتی برای آموزش معماری بودید. لطفا درمورد این تحقیقات، توضیح دهید.

شاید ۱۲ نفر درگیر این پروژه بودند که اکثر آن‌ها استاد دانشگاه‌ هستند. این اتاق فکر، به علت نداشتن نشریه، معیوب به نظر می‌رسید اما در عوض منجر به تاسیس مدرسه شد. در یکی از جلسات، استادی به نام  Nigel Coates، ابراز کرد که از نام “ARFA” خوشش نمی‌آید. استادی دیگر به نام Deborah Saunt نیز، عنوان “مدرسه‌ی معماری لندن” را پیشنهاد کرد. نام‌گذاری پروژه، آن را به یک پروژه‌ی واقعی تبدیل کرد که همه‌ی ما در آن همکاری می‌کردیم.

یکی از ارزش‌های مدرسه‌ی معماری، کارآفرینی است. نظر شما برای ادغام معماری و کارآفرینی چیست؟

علاوه بر هزینه‌های بالای تحصیل در معماری، دستمزد پایین نیز، یکی از سختی‌های این حرفه است. مردم برای کسی که MBA[۴] بلد است، هزاران یورو هزینه‌ می‌کنند چراکه باور دارند میلیون‌ها یورو سود خواهند کرد. به نظر من باید درکنار یادگیری نحوه‌ی طراحی ساختمان، یادگیری چگونگی طراحی روش‌های عملی نیز، اتفاق بیفتد. ما شبکه‌ی عملیاتی مدرسه را تشکیل داده‌ایم تا افراد زیادی بتوانند باهم همکاری کنند. ۵ نفر از همکاران ما، جزو بیست معمار حرفه‌ای اول، در لندن هستند. آن‌ها، بینش گسترده‌ای درمورد چگونگی رشد و نگهداری یک شرکت موفق و نوآوری در مقیاس بزرگ را به ما داده‌اند.

از طرفی دیگر برخی از اعضای کوچک‌تر ما نیز به شیوه‌ها‌ی جالب و مرتبط با کارآفرینی عمل می‌کنند. SUSD، یک عملیات مشاوره‌ی توسعه‌ی خلاق است که معماری و توسعه‌ی جوامع را به هم مرتبط می‌سازد. به‌طور مثال، استودیوی Octopi، هزینه‌های طراحی یک استخر شناور برروی رودخانه‌ی تایمز را از طریق سرمایه‌گذاری جمعی تامین کرده‌است. ما به عنوان یک مدرسه، علاوه بر طراحی فضا، در جستجوی حوزه‌هایی موثر بر مهارت‌های خلاق خود هستیم.

توصیه‌ی شما برای دانشجویان معماری که علاقه‌مند به آماده‌ شدن در مقابل تغییرات سریع این حرفه هستند، چیست؟

خواندن دو کتاب جدید، می‌تواند شروع خوبی باشد. یکی کتاب ” آینده‌ی حرفه‌ها” از Richard Susskind و Daniel Susskind  و دیگری “معماری منابع آزاد” از Carlo Ratti و Matthew Claudel. هردوی این کتاب‌ها درمورد چالش‌ها و فرصت‌های حرفه‌ای، مخصوصا درزمینه‌ی تکنولوژی و جوامع، صحبت کرده‌اند. من همچنین مطالعه‌ی مجموعه‌ای نوشتاری از Peter Buchanan، تحت عنوان “بازنگری بزرگ” را شدیدا توصیه می‌کنم.

آینده‌ی معماری را چگونه می‌بینید؟ در چه زمینه‌هایی ( خارج از شیوه‌های قدیمی) فرصت‌های بزرگی برای معماران آینده وجود دارد؟

در ارتقای شیوه‌های قدیمی، فرصت‌های گسترده‌ای برای معماران وجود دارد. این مهم است که ما بتوانیم جایگاه خود را در طراحی فضاهای ساختمانی، حفظ کنیم و ارتقا دهیم. اگر بخواهم ساده‌تر بیان کنم، حرفه‌ی ما قابلیت پیچیدگی اطلاعات زیباشناختی، به صورت عملی و زیبا برای فضاها را دارد. معماران، سهم بزرگی برای ساختن دنیای قرن ۲۱ دارند. مخصوصا درمورد اینکه چگونه می‌توان در شهرهای متراکم، با منابع طبیعی، شاد و پایدار زندگی کرد؟ من امیدوارم که مدرسه‌ی معماری لندن در راس این بحث‌ها، موثر واقع شود.

منابع:

archipreneur.com

archdaily.com

the-lsa.org

 صباسفیری

[۱] London School of Architecture

[۲] نام یک مجله‌ی بین‌المللی معماری که به صورت ماهانه منتشر می‌شود.

[۳] Alternative Routes for Architecture

[۴]Master of Business Administration، مدیریت ارشد کسب‌وکار