لیست شرکت های معماری در کرج۱۴۰۳

اختصاصی کانون معماران:رشد سریع شهرنشینی و افزایش ساخت‌وسازهای جدید در کلان‌شهرهایی همچون کرج، اهمیت معماری را بیش از پیش نمایان کرده است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، در سال ۱۴۰۲ بیش از ۲۵ درصد از ساخت‌وسازهای جدید در کرج مربوط به واحدهای مسکونی بوده است، که نشان‌دهنده تحولات چشمگیر در بافت شهری این منطقه است. در این میان، نقش شرکت‌های معماری در طراحی و اجرای پروژه‌هایی که هویت شهری را حفظ کرده و به نیازهای ساکنان پاسخ دهند، بسیار حائز اهمیت است.

کرج، با پیشینه‌ای ترکیبی از معماری سنتی و مدرن، بستری برای شکل‌گیری پروژه‌هایی نوآورانه است که هم به تاریخ معماری ایران ارجاع دارند و هم از جدیدترین رویکردهای طراحی بهره می‌برند. در این مقاله، به معرفی برخی از شرکت‌های معماری فعال در کرج و پروژه‌های شاخص آن‌ها پرداخته‌ایم تا تصویری از روند تحول معماری این شهر ارائه دهیم.

نمونه‌های موردی در کرج

تحولات معماری در کرج نشان‌دهنده ترکیب سنت و مدرنیته در بافت شهری این منطقه است. پروژه‌هایی مانند خانه مادر و خانه دهکده ایوان نمونه‌هایی از رویکردهای نوین در طراحی مسکونی هستند که به نیازهای معاصر پاسخ می‌دهند و درعین‌حال ریشه‌های فرهنگی را حفظ می‌کنند. این دو پروژه با بهره‌گیری از عناصر معماری ایرانی، تعامل با محیط پیرامون و ایجاد فضاهای انعطاف‌پذیر، نقش مهمی در تعریف هویت جدید معماری شهری ایفا کرده‌اند. در ادامه، به بررسی جزئیات هر پروژه خواهیم پرداخت.

مقاله پیشنهادی برای مطالعه: لیست بهترین شرکت های معماری در ایران

خانه مادر، سپیده علمی، ۲۰۱۶

این پروژه در مرکز شهر کرج، در بافتی مسکونی واقع شده است، جایی در کوچه‌های باریکی که خانه‌های قدیمی به‌سرعت در حال تخریب و تبدیل شدن به آپارتمان‌هایی با حداکثر سطح اشغال و مشرف به یکدیگر هستند. این خانه متعلق به خانواده‌ای قدیمی در این محله است که در زبان مردم محل، «میز» دارند، به این معنا که خانه مکانی برای برگزاری مراسم فرهنگی-مذهبی است. شناخت افراد بدون درک مفاهیمی که در زندگی به کار می‌برند ممکن نیست، بنابراین مهم بود که بدانیم این آیین‌ها چه معنا و ارزشی برای آن‌ها دارند.

خانه مادر (سرو بانو)، که پیش‌تر یکپارچه بود، باید در دو لایه بازتعریف می‌شد. همچنین، لایه‌ی بالایی باید برای فرزندان و نوه‌ها به اندازه کافی مستقل می‌بود. یکی از چالش‌های اصلی ما، ایجاد ساختاری بود که به دوگانگی ایدئولوژیک نسل‌ها پاسخ دهد؛ ساختاری که در عین تفاوت، نسبت به سن خانه در بافت محله همخوانی داشته و همزمان نیاز به یک نماد برای این خانه در محله را تأمین کند. از سوی دیگر، شرایط اقتصادی یک خانواده‌ی فرهنگی نیز محدودیت‌هایی ایجاد کرده بود.

نخستین گام در جهت استقلال، حذف سطوح پله‌ی ارتباطی داخلی و قرار دادن آن در حیاط با تأکید بیشتر بود، به‌گونه‌ای که هم از داخل حیاط و هم از فضای کوچه به‌عنوان یک فضای میانی در تعریف استقلال دو لایه‌ی خانه شناخته شود. پله‌ها به‌ویژه در روزهای برگزاری مراسم مذهبی به‌عنوان بستری برای تعامل عمل می‌کنند. با افزودن یک لایه به نما، تلاش کردیم مشکل مشرف بودن آپارتمان‌های مقابل و نور را کنترل کنیم و یک ایوان با کیفیت فضایی مطلوب برای هر دو لایه‌ی خانه فراهم آوریم.

برای پناهگاه‌ها و نمای خارجی پله‌ها، از شیشه‌ی فیروزه‌ای با طیف رنگی تیره تا روشن استفاده کردیم تا در ساعات مختلف روز، سایه‌هایی ایجاد شود و از سوی دیگر، نقش این خانه در مقیاس محله در برگزاری مراسم یادآوری شود. باغ حیاط برای ایجاد فضای بیشتر جهت برگزاری مراسم حذف شد و باغ‌های کوچکتری در فضای بین ستون‌های ایوان قرار گرفتند تا درختان، هم در کنترل نور و دید آپارتمان‌های روبه‌رو مؤثر باشند و هم در شخصیت منحصربه‌فرد خانه نقشی ایفا کنند.

مقاله پیشنهادی برای مطالعه: لیست شرکت های طراحی داخلی در کرج

خانه دهکده ایوان، Super void space

ایوان، مکانی برای نشستن است که سطحی بالاتر از محیط اطراف خود دارد و معمولاً در بخش بیرونی یک ساختمان ساخته می‌شود. ایوان معمولاً شامل یک طاق منفرد است که از سه طرف بسته و به سمت صحن باز است. مشهورترین نمونه‌ی ایوان در معماری گذشته‌ی ایران، طاق کسری است. این پروژه تمرینی است که به‌عنوان پلی به دوران درخشان تاریخ ایران عمل می‌کند؛ تلاشی برای پیوند دادن یکی از برجسته‌ترین کهن‌الگوهای معماری گذشته، یعنی ایوان، به یک ویلای فرسوده که خود متعلق به دوره‌ی ورود مدرنیسم پیش از انقلاب اسلامی است؛ ویلایی که ۵۰ سال از زمان ساخت آن گذشته است.

برای ارائه‌ی تفسیری از دوران خود در جریان مداوم معماری ایران، تلاش کرده‌ایم مرز میان ارجاعات تاریخی و تعلق به عصر پست‌مدرن را جابه‌جا کنیم. کهن‌الگوی | ایوان |، فارغ از فرم کاریزماتیک و تأثیرگذارش، فضایی منحصربه‌فرد را متناسب با اقلیم غالب این سرزمین خلق کرده است که در لذت فضایی بی‌همتاست.

اولین بازدید ما از این بنای قدیمی یک‌طبقه، یادآور سرپناهی بسیار افسرده‌کننده بود؛ سقفی آن‌چنان کوتاه که حتی درختان زیبای حیاط نیز به‌سختی دیده می‌شدند، دیوارهایی ضخیم و پنجره‌هایی کوچک که فضا را محصور و تاریک کرده بودند.

بالا بردن سقف کل ساختمان امکان‌پذیر نبود، اما اگر می‌توانستیم سقف نشیمن رو به حیاط را بلند کنیم، دستاورد بزرگی محسوب می‌شد. زیرا در این ساختمان کوچک، نشیمن قلب فضا و محل برگزاری رویدادها بود. از این‌رو، یک طاق بزرگ با دهانه‌ای به طول ۷ متر ساختیم. این طاق از سمت جنوب گسترش می‌یابد و ایوان ما را شکل می‌دهد که به حیاط اصلی باز شده و از سمت شمال، یک نشیمن جدید را در سطح بام ایجاد می‌کند.

مقاله پیشنهادی برای مطالعه: لیست شرکت های دکوراسیون داخلی در کرج

پس از آن، تصمیم گرفتیم جایگزینی مشابه در قلب حیاط بسازیم و با مسیر ایجاد شده بین این دو طاق، ارتباطی قوی با طبیعت پیرامون برقرار کنیم. در اینجا، ایوان که همواره از یک‌سو به بیرون باز بوده است، این بار از دو سو گشوده می‌شود و در مرز بین پرگولای مدرن و کهن‌الگوی قدیمی کوشک قرار می‌گیرد. بین این طاق بزرگ، | ایوان |، و طاق کوچک‌تر، | کوشک |، استخری قرار دادیم که به نقطه‌ی اتصال این دو عنصر چسبیده و با انتشار خنکای خود، فضای میان آن‌ها را طراوت می‌بخشد.

نکته‌ی دیگری که در نظر گرفتیم، افزودن عنصری بازی‌گونه به فضا بود. | تاب | یکی از کهن‌ترین بازی‌های ایران است؛ بازی‌ای نشاط‌‌بخش که در شعر بسیاری از شاعران پارسی‌گو تا به امروز ذکر شده است. حضور آجرها و پرداختن به جزئیات و نمادهای معماری گذشته به‌گونه‌ای است که بازآفرینی دقیق گذشته نیست، بلکه ریشه‌های اصیل آن را نمایان می‌کند. همچنین، برای افزایش تأثیر زمان حال بر جزئیات، نور را با طاق ترکیب کردیم؛ آجرهای نورانی که لایه‌لایه روی بافت آجری طاق‌ها نشسته و نوری ملایم را در فضا منتشر می‌کنند.

شرکت داروسازی سیناژن (CinnaGen)، گروه معماری مدام

با زیربنای کل ۲۰٬۰۰۰ متر مربع، این مجموعه دوگانه با هدف پاسخ‌گویی به نیازهای دفتر مرکزی شرکت داروسازی بیولوژیک سیناژن طراحی شده است. این مجموعه از دو حجم مجزا اما متصل به یکدیگر تشکیل شده است: یک ساختمان آجری با رنگ‌های گرم و قهوه‌ای، به‌عنوان بخش اداری، که دارای باغچه‌های کوچک داخلی در هر دفتر است؛ و ساختمانی دوم که به بخش تولید اختصاص دارد و با سطح سفید و الگودار خود تعریف شده است. این دو حجم از طریق پل‌های عابر پیاده در بخش‌های مختلف، به یکدیگر متصل شده‌اند.

چالش اصلی این پروژه، طراحی کارخانه‌ای بود که از فضاها و عملکردهای درهم‌تنیده مختلفی تشکیل می‌شد. این عملکردها شامل فضاهای تولید، انبارها، تأسیسات فنی، بخش‌های اداری، دفاتر و آزمایشگاه‌ها بودند؛ و می‌بایست در مجموعه‌ای با حجم‌های باز، بسته و نیمه‌باز، به‌صورت یکپارچه ساماندهی می‌شدند. راه‌حل طراحی، پیوند دادن سه حجم مختلف با عملکردهای متفاوت بود: یک حجم برای تأسیسات فنی، یک حجم برای فضاهای تولید، عملکردهای پشتیبان و انبارها، و در نهایت حجمی که آزمایشگاه‌ها، دفاتر و عملکردهای اداری را در بر می‌گرفت.

در ادامه، این احجام توسعه یافتند. احجام تأسیسات و تولید به‌صورت یک مکعب سفید بزرگ با پوسته‌ای نیمه‌شفاف طراحی شدند. حجم مربوط به دفاتر و عملکردهای اداری روی یک مکعب شیشه‌ای قرار گرفت که لابی با سقف بلند را شکل می‌دهد. سپس یک حجم آجری ظریف روی مکعب شیشه‌ای قرار داده شد و فضاهای سبز باز برای تنفس و استراحت کارکنان فراهم کرد تا از سبزی درختان مرتفع مجموعه لذت ببرند.

نمایشگاه کارخانه آپتوس، گروه طراحی هوبا

شرح پروژه شامل طراحی نمایشگاهی در فضای داخلی و خارجی، همراه با بخش اداری کارخانه تولید بلوک بتنی Aptus در حومه کرج بود. روند طراحی با در نظر گرفتن نبرد همیشگی میان گونه‌های مختلف ساخت‌وساز در حاشیه شهر آغاز شد؛ عمدتاً شامل بافت‌های صنعتی، کشاورزی و مسکونی بی‌کیفیت. در این نبرد، معمولاً توسعه‌های مسکونی سطح پایین برنده می‌شوند و بازنده‌ها، مناظر طبیعی و زمین‌های کشاورزی هستند که برای ساخت ساختمان‌های متراکم و کم‌کیفیت تخریب می‌گردند.

هدف طراحی در این پروژه، خلق الگویی برد-برد میان فضای سبز و محیط ساخته‌شده بود. یکی دیگر از چالش‌های رایج در توسعه‌های حاشیه‌ای، لزوم استفاده از راهکارهای مقرون‌به‌صرفه ساخت‌وساز است که در عین حال با استانداردهای به‌روز هم‌راستا باشند.

با توجه به ضرورت صرفه‌جویی در هزینه‌ها، تصمیم گرفته شد که تمام لایه‌های نهایی داخلی و خارجی ساختمان حذف شود و از بلوک‌های بتنی تولیدی کارخانه Aptus به‌عنوان تنها متریال در پوسته‌ی کلی ساختمان استفاده گردد.

بر اساس معیارهای اولیه طراحی، حجم ایجادشده ساختمان به‌طور هم‌زمان هم منظر بیرونی را شکل می‌دهد و هم فضای داخلی را. به‌جای ساخت یک جعبه‌ی بزرگ محصور در فضای سبز، تصمیم گرفته شد که حجم کلی پروژه به چند جعبه‌ی کوچک‌تر تقسیم شود که هر یک به‌صورت مستقل و بر اساس عملکرد خود تعریف شده‌اند. فضاهای خالی بین این جعبه‌ها به فضای سبز تبدیل شده‌اند که درون ساختمان نفوذ کرده‌اند.

رابطه‌ای لایه‌ای میان درون و بیرون از طریق شفافیت‌های بین جعبه‌ها شکل گرفته است. محدود کردن مصالح ساختمانی به یک نوع بلوک، درک فضای بیرونی را تقویت کرده و در طول روز کیفیت متغیری از نور طبیعی در فضا به‌وجود می‌آورد.

در همسایگی کارخانه Aptus، تولیدکنندگان متعدد دیگری در زمینه بلوک بتنی فعالیت دارند. این پروژه می‌تواند الگویی ساده برای این بافت شهری تعریف کند؛ الگویی که نه تنها مقرون‌به‌صرفه است، بلکه رابطه‌ی بین فضای ساخته‌شده و فضای سبز را نیز ارتقاء می‌بخشد.

منبع: Archdaily | Architizer | Archboom | Archilover | ZORA