خانه Sand ، خانه‌ای با متریال‌هایی از جنس طبیعت، نور و صدای اقیانوس

اختصاصی کانون معماران: خانه Sand پروژه‌ای خارق‌العاده و غوطه‌ور در جنگل‌های استوایی است، که توسط استادیو MK27  طراحی و ساخته شده است. محدودیت‌های سایت این خانه‌ی ۱۰۰۰ فوت‌مربعی در ترانکوزو به زیبایی به فرصتی برای خلق ترکیبی بی‌نظیر با طبیعت بدل گشته است.

محدودیت‌های پروژه‌ی خانه Sand

محدودیت‌هایی در سایت پروژه وجود دارد. اقیانوس که مانند گشایشی بی حد و حصر مقابل چشم ظاهر می‌شود، یکی از این محدودیت‌ها است. در مواجهه با این عناصر قدرتمند طبیعی، معماری نیز باید به گونه‌ای گشوده عمل کند و پذیرای حدود باشد. خانه Sand با چشم‌انداز خارق‌العاده‌ی خود به اقیانوس اطلس در شمال‌ شرقی برزیل، این کار را انجام می‌دهد.

کارکردگرایی

این خانه، منتهی به ساحل خیره‌کننده‌ی ایتاپوروکا و غوطه‌ور در جنگل‌های گرمسیری، بیانگر تجربه‌ی اصیل انحلال معماری در محیط طبیعی است. این خانه کارکردگرا است؛ فاقد مکان‌های بسته‌‌ی غیر ضروری(راهروها، سالن‌های ورودی) است و دکور مینیمالی دارد.

۵ حجم چیده شده در کنار هم

خانه Sand فقط به فضاهای ضروری زندگی تقلیل یافته و در پنج حجم جداگانه متراکم گشته‌ است. هر یک از این احجام به یک کارکرد اختصاص یافته‌اند: آشپزخانه، ناهارخوری، نشیمن، اتاق خواب بزرگ و اتاق‌های خواب مهمان.

۱۴ قاب و ۱۲ بازشوی سقفی

حجم ها روی عرشه‌ی چوبی مستطیل شکلی، کمی بالاتر از زمین، در کنار هم اما با کمی فاصله قرار گرفته‌اند. کل بنا با سایبان‌های روستایی اکالیپتوس پوشانده شده و توسط ۱۴ قاب از جنس چوب چند‌لایه پشتیبانی گشته است.

 سختگیری و منطق ساختار مدرنیسم در این پروژه، توسط یک جزء مهم شکسته می‌شود. تداوم سایبان توسط دوازده بازشو مستطیل_شکل قطع می‌شود. از این بازشوها درخت‌هایی که توسط عرشه در آغوش گرفته شده‌اند، سر برمی‌افرازند و اجازه‌‌ی ورود نور به فضاها را می‌دهند.

عرشه‌ی چوبی خانه Sand

این تقابل بین ساختار مدرن مستحکم با بازشوهای گذری، شکاف بین معماری و طبیعت را کاهش می‌دهد.

زندگی در داخل حجم‌ها و روی عرشه‌ی چوبی اتفاق می‌افتد. این عرشه بافت پیوندی خانه به فضاست و امکان حرکت بین فضاها را فراهم می‌کند.

نفوذ پذیری پوشش سایبان در وضعیت محیطی سایت، پیامی دوپهلو را منتقل می‌کند. آنچه را که ممکن است، فقط سایبانی معمول باشد، به گرادیانی احساسی که هماهنگ‌کننده معماری با طبیعت است، تبدیل می‌کند.

گفت‌ و گویی از جنس سایه‌‌ها

عوامل جوی، مانند نور خورشید و باران، توسط این سایبان فیلتر می‌شوند. بدین صورت سایه‌های قابل توجهی در سایت بوجود می‌آید. این سایه‌ها گویی با سایه‌ها‌ی حاصل از شاخ و برگ درختان اطراف خانه که کل ساحل را پوشانده‌اند، مکالمه می‌کنند. در هرجایی که شاخ و برگ‌ها باعث شکسته شدن نور آفتاب ‌می‌شوند، باران شاعرانه‌ای از سایه‌ها در طول روز ایجاد می‌گردد. در این فضاست که می‌توان احساس غوطه‌ور بودن در جو معلق را داشت.

استخر

خانه در یک نوار سبز غوطه‌ور شده است، اگرچه شاید مناسب باشد که بگوییم خود آن نیز نوار سبزی است. استخر شنا که جدا از سازه‌ی اصلی و نزدیک ساحل است، بخش دیگری از خانه است.

محیط آن با خطوط منحنی که یادآور خطوط طبیعی است، تعریف شده است. این در حالی است که فضای داخلی آن متشکل از پله‌هایی است که فضایی مستطیلی‌ در هسته آن، ایجاد می‌کنند.

پاکسازی طبیعی استخر و متریال‌های خانه Sand

استخر در ارتباط با ساختمان اصلی به طور طولی در زاویه‌ی ۴۵ درجه تراز شده است. گفتگوی پویایی بین استخر، خانه و ساحل مجاور وجود دارد. نوار سبز درختان در نزدیکی استخر تقلیل پیدا کرده و امکان پاکسازی در اطراف آن، فراهم شده است. خانه، هرگونه اشاره به بنای مسکونی فراخوان مدرنيست را رها كرده و خود را به عنوان ماشين حسي ارائه مي‌دهد. در آن طبيعت، نور، سايه‌ها و صداي پیوسته و نامحدود اقيانوس متریال‌های اصلی گشته‌اند.

مطالب پیشنهادی:

خانه D ؛ تداوم معماری بومی و تلفیق با المان‌های مدیترانه‌ای

منبع: architizer.com

محدثه فتح‌الهی