خانه ی تنهایی؛ برای او که تنهاست
اختصاصی کانون معماران و شهرسازان: زمانی که فشارهای محل کار خستهتان کرده و از دردسرهای زندگی شهری به ستوه آمدهاید، وقتی که ساعتها ترافیک و ارتباط بینتیجه با مردم آزردهخاطرتان کرده و زندگی روی ناامید و غمگینش را نشانتان میدهد، تنها یک فضای آرام و شخصی، به دور از هیاهو، متعلق به خودتان و نمایندهی علایق درونیتان میتواند دوباره زندگی سبز و زیبا را به روحتان هدیه دهد. ” خانه ی تنهایی ” همان خانه است.
خانه ی تنهایی ، خانهای کوچک، متعلق به مردی مجرد است. این بنا در خیابانی کوچک، در شهرHO CHI MINH ، واقع در کشور ویتنام، ساخته شده است. زندگی شهری، با فشارهای خود در مورد کار، ترافیکهای طولانی، و مخارج زندگی، انگیزهی ساخت این خانه شده است. خانهای با فضاهای بسیار برای آسایش ساکن خود که با هدف کاهش فشارهای زندگی طراحی شده است.
کانسپت طراحی
این خانه، با استفادهی کارآمد از فضا در بافت متراکم شهری، با لبههای نرم و فرمی مجسمهای طراحی شده است. اگرچه مساحت خانه کوچک است، اما در تمام فضاها آرایههای شیشهای یا منافذ کف، برای آزادی دید، طراحی شده است. به خصوص در اتاق خواب که دریچهای در سقف طراحی شده است. شبها میتوان از این دریچه آسمان را تماشا کرد و صبح به جای زنگ تلفن، آفتاب بیدارتان خواهد کرد.
ترکیب بندی فضاها
گروه معماری Story، نمای “خانهی تنهایی” خود را با پنجرهای بزرگ و منحنی شکل طراحی میکند. این آرایه در حالی که عنصر موردعلاقهی گرافیکی طراحان خانه را معرفی میکند، راهپله اصلی را نیز روشن میکند. همچنین این شیشهی عظیم با برشهای غیرمعمول خود، جابجا شدن در سطوح مختلف خانه را هیجانانگیزتر میکند. حیاط و فضای سبز متصل به آشپزخانه و غذاخوری آرامش بیشتری را هنگام تنها غذا خوردن به فرد میبخشد. این حیاط سرسبز به آزادسازی منظره نیز در چنین فضای کوچکی کمک میکند.
اتاق نشیمن با آرایهی شیشهای بزرگ و فضای سبزی که آن را احاطه کرده، به باز شدن منظره کمک کرده است. همچنین این اتاق، زندگی در فضایی کوچک را آسانتر میکند. خانه، در خیابانی کوچک واقع شده، اما فاصلهی آن با خانهی روبرو بسیار زیاد است. بنابراین سیستم سایهاندازی به جریان نور و هوا در خانه، در عین حفظ حریم شخصی، بسیار کمک میکند. این طراحی از مزاحمت خانههای روبرویی جلوگیری میکند.
منابع:
مینا باقری