بازسازی خانه به مثابه یک قطعه موسیقی!

اختصاصی کانون معماران و شهرسازان: در سال‌ ۲۰۱۸ میلادی گروه معماری Baum Lab  با چالش مرمت و بازسازی خانه ای تاریخی مواجه شدند. معماران باور داشتند که شهر به عنوان تبلور تعاملات اجتماعی، از فضاهای خانگی آغاز می‌شود. فضاهای میانه‌ای که در آن فضاهای عمومی و خصوصی در تبادل هستند، به یک شاخص شهری تبدیل می‌شوند. در شهرهای کهن اسلامی، شبکه شهری از درون خانه به بیرون توسعه می‌یابد.

کانسپت طراحی

از اهداف اصلی این پروژه، بازسازی پاسیوی تاریخی و جا مانده از قرن هجدهم میلادی است که در مرکز تاریخی شهر Seville واقع شده است. شرایط اولیه ساختمان بحرانی بود و بسیاری از عناصر در معرض فرو ریختن بودند. با این وجود گونه معماری خانه به خوبی حفظ شده و ارزش‌‌های فضایی هنوز وجود داشت. روند معماران، شناسایی ارزش‌های درونی خانه به منظور ایجاد فضایی امروزی بود. فضایی که در آن گذشته و حال، ساختاری برای زندگی روزمره‌ی خانواده‌ای موسیقی‌دان می‌سازد.

هدف پروژه

محوریت این پروژه بازسازی خانه ، فیلترهای خصوصی و طراحی فضاهای میانی برای ایجاد ارتباطی سیال از فضاهای عمومی به فضاهای خصوصی می‌باشد. پاسیو، در ارتباط قوی با خیابان و به عنوان منطقه‌ای نیمه خصوصی و محل تعاملات خانوادگی ظهور می‌کند. خانه به عنوان دنباله‌ای از فضاها تصور می‌شود که با نور فضای پاسیو پیوند خورده ‌است.

درست مانند گلن‌گولدِ پیانیست که قطعات واریاسیون‌گلدبرگِ باخ را در سال۱۹۵۵ مجددا تفسیر کرد، این پروژه می‌خواهد به گذشته ساختمان نگاه کند و فصلی جدید بنویسد. فراتر از کاربردهای گردشگری، احیای شهر قدیمی یکی از اهداف اصلی پروژه بوده‌است. فارغ از رویکردهای فکری، هدف از این نوسازی، دستیابی به مرکزی تاریخی تحت عنوان یک محله زنده است.

رویکرد پروژه درباره‌ی موضوع گذشته و حال، یک سلسله افکار روشن را دنبال می‌کند: شناخت بستر. این یک فرآیند برگشت‌پذیر است که بقایای تاریخی را تلفیق و کاربری‌های جدید را ممکن می‌کند. بنابراین، پس از مطالعه‌ی عمیق در مورد شرایط اولیه ساختمان، آیتم‌هایی که در گذشته به نادرستی اضافه‌شده اند حذف گردید. با استفاده از تکنیک‌ها و مصالح سنتی، بقایای تاریخی باقی احیا شدند. در نهایت برای پروژه عناصر نوین، با مصالح جدید تعریف گردید. با این‌حال، هدف این طرح، ایجاد تضادی خشن بین گذشته و حال نیست بلکه خلق واقعیتی منسجم و جدید است.

جزئیات طراحی

سیستم نرده‌کشی پروژه، صفحه فلزی یکدستی است که مانند یک تمرین اریگامی تا طبقه دوم ادامه دارد و باعث ایجاد ارتباط بصری و جریان نور می‌شود. اولین گام پله با ساختار طاقی شکل مربوط به قرن هجدهم می‌باشد که بصورت کامل حفظ شده‌است. همچنین دال دوم و گالری‌ها با طاق‌های آجری ساخته شده‌اند.

این پروژه،  تلفیق عناصر سنتی مانند: سفال، طاق‌های آجری و عناصر چوبی را با استفاده از فنون و مواد سنتی پیشنهاد می‌دهد. همچنین، برای همه عناصر جدید از راه‌کار‌های فلزی استفاده شده‌است مانند: اسلب فلزی، ورق‌های فلزی تاشو و قاب‌های پنجره ساخته‌شده از صفحات فلزی. جنس کفپوش در طبقه همکف از نوع سخت ( بتن سازه ای پرداخت‌شده) است. با رسیدن به فضاهای خصوصی تر در طبقه اول، از کفپوش نرم‌تر (پارکت چوبی یکپارچه صنعتی) استفاده شده‌است.

منبع: archdaily.com

هادی اسماعیلی حسینی