خانه Shinhwa-Ri ؛ فضاهای بدون مرز و تعاملی

اختصاصی کانون معماران و شهرسازان: دو خانه  Shinhwa-Ri، با وجود اینکه از یک منطقه، با هزینه و مصالح یکسان هستند اما بسته به نوع چیدمان سایت و رابطه با جاده، هر ساختمان به روش‌های مختلفی توسعه یافته‌اند.

طراحی این دو، با شکل زمین و نحوه‌ی تماس آنها با جاده ایجاد شده است. آنها فضای بیرونی- درونی شده‌ای دارند که به هم می‌رسند. با این حال، تجربیات فضا در این دو خانه متفاوت است.

در خانه‌ی منحنی، ورودی از جاده شروع می‌شود و شکل فضا به صورت خطی است. اما خانه‌ی سه‌شاخه به‌صورت فضایی شکل می‌گیرد که در سه‌جهت از مرکز‌ساختمان پخش می‌شود و ورودی در حیاط‌میانی جای گرفته‌است. خانه ی منحنی برونگراست، به طوری که فرد می‌تواند بیرون را در جهات مختلف ببیند. حیاط کوچکی نیز در وسط آن قرار داده شده است تا مکمل آن باشد. برعکس، خانه ی سه شاخه یک ساختار درونگراست و از طریق وسیع‌ترین فضای مرکزی به هر فضا گسترش می‌یابد.

 به طور کلی، در این دو خانه شخصیت هر فضا ممکن است بسته به محل قرارگیری دیوار تغییر کند. اما در نهایت، هر فضا با توجه به شکل سقف، دارای شخصیت می‌شود. معماران خانه

Shinhwa-Ri  حتی در تقسیم فضا نیز، یک فضای بسته و یک فضای باز را انتخاب و شخصیت فضاهای مختلف را برای فرار از فضای ثابت، بر این اساس ایجاد کرده‌اند. به نظر می رسد که فضای مبهمی بین داخل و خارج ایجاد شده باشد.

اما علت چیست؟

بدون تعیین مرزهای داخلی خانه، یک معماری مبهم و انعطاف‌پذیر را می‌توان پیش‌بینی کرد. به گونه‌ای که متناسب با شرایط تغییر کند. صفحات متحرک به صورت آزادانه فضا را با توجه به موقعیت خود تقسیم می‌کنند و با توجه به عملکرد مورد نیاز، آنرا را شکل می‌دهند.

فرم در و دیوار از شخصیت هر فضا صحبت می‌کند و رابطه‌ی بین افرادی را که هر فضا را اشغال می‌کنند، نشان می‌دهد. هر فضا توسط صفحات متحرک، تحت‌تأثیر اندازه و شکل فضا قرار می‌گیرد. این موضوع از یک اتاق شروع می‌شود. اما اگر تقسیم‌بندی فضا بر اساس عملکرد انجام گیرد، نحوه‌ی اجرای آن بر خصوصیات فضای مجاور تأثیر می‌گذارد. بنابراین هر فضا از طریق تعامل، رابطه‌ای را شکل می‌دهد و به تنهایی وجود ندارد، بلکه فقط با ایجاد رابطه با فضای مجاور معنی‌دار می‌شود.

منبع: archdaily.com

فائزه پناهنده