پارک Precollinear؛ تبدیل فضای متروک قطار شهری به پارک
اختصاصی کانون معماران و شهرسازان: پارک Precollinear، اولین پارک خطی تورین است که در ژوئن ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد. در دوران پاندمی کرونا برای تأمین فضای سبز و فاصله‌گذاری مناسب برای ساکنان، ایده‌ی تبدیل مسیر ۷۰۰ متری قطار شهری به کمربند سبزی واقع در پل River Po، توسط شورای فرهنگی شهر مطرح شد. اگرچه این طرح قرار بود فقط چند ماه تابستان را فعالیت داشته باشد ولی به‌نظر می‌رسد زمان طولانی‌تری باقی بماند.
دلیل نام‌گذاری پارک Precollinear، واقع‌شدن آن در محله‌ای به نام Precollina است. این پارک به‌خوبی با محیط اطرافش هماهنگ شده است. همچنین به‌قدری موردعلاقه عموم مردم قرار گرفته که تا سپتامبر ۲۰۲۱ تمدید شده است و احتمال دارد که دائمی شود. مدارس محلی نیز در حال آماده‌سازی برنامه‌ای برای تشکیل برخی از کلاس‌های بهاری و رویدادهای عمومی در این پارک هستند. پارک Precollinear مانند یک نسخه مینیاتوری از High Line مشهور شهر نیویورک است. این پارک، نمونه‌ای هوشمندانه از احیای یک ساختار ریلی متروک و خلق فضایی مطلوب از طریق سازگاری با شرایط اضطراری یک پاندمی است.
روند انجام پروژه
واقعیت این است که وجود این مسیر خطی در قلب تورین، ناشی از خطاهای طراحی گذشته است. ریل سبُکی که در سال ۱۹۸۰ ساخته شده بود، در سال ۲۰۱۳ با ورود ترامواهای سنگین 7000s، از کار افتاد. درنهایت، تراموای جدید در سرتاسر شبکه تعویض شد؛ اما هرگز نتوانست به مسیر انتهایی واقع در طرف دیگر رودخانه (که اکنون تبدیل به پارک شده) تغییر مسیر دهد. زیرا در پایانه‌ی واقع بر روی پل، فضای کافی برای دور زدن قطار وجود نداشت و خیابان را مسدود می‌کرد. بنابراین این مسیر خطی به فضایی بی‌استفاده بدل شد که ساکنان، آن را “خندق” نامیدند. دلیل این امر، وجود موانعی در اطرافش بود که آن را به گودالی غیرقابل‌دسترس تبدیل می‌کرد.
باوجوداینکه محوطه‌ای غیرقابل‌دسترس به وجود آمده بود، ولی کاملاً تهی و بی‌حاصل نبود. بیشتر بخش‌های مسیر قطار، پوشیده از درختان بلند و علف‌های پرپشتی بود که در وسط پل روییده بودند. بنابراین برای تبدیل این محوطه به فضایی جهت استفاده‌ی عموم، فقط چند باکس گل و نیمکت‌هایی برای نشستن نیاز بود.
در طی تابستان، انجمن فرهنگی تورین، محوطه مذکور را به‌عنوان پارک عمومی بازگشایی کرد. یک نمایشگاه فضای باز نیز در مورد امکان ایجاد تغییرات شهری، بر روی بخش‌هایی از پل Regina Margherita، برگزار شد. در طی این رویداد، پایانه‌ی قدیمی متروک، به میدان کوچکی با درختان سرسبز تبدیل گشت. همه‌ی این تغییرات نیز، با هزینه‌ای متوسط (حدود ۲۲۰۰۰ دلار) که توسط انجمن فرهنگی جمع‌آوری شده بود، مدیریت شد.
پارک Precollinear و پاندمی کرونا
هنگامی‌که کووید-۱۹ به ایتالیا رسید، به دلیل کمبود اطلاعات در مورد پاندمی، کشور متحمل موج سنگینی از بیماری شد. در ماه مارس، پارک‌های شهری کاملاً بسته شدند و اقدامات پیشگیرانه گسترده‌ای در کشور صورت گرفت. حتی با بهبود نسبی شرایط در تابستان، همچنان افراد بسیاری از حضور در پارک‌ها اجتناب می‌کردند. دلیل این امر، مشخص نبودنِ امکان انتقال بیماری از طریق فعالیت در فضاهای باز بود. طبیعت گسترده‌ی این پارک خطی، برای کسانی که در پارک‌های دیگر احساس امنیت نمی‌کردند، بسیار مفید واقع شد. به‌علاوه مسیر مخصوصی را برای عابران پیاده در کنار خیابان‌های شلوغ فراهم کرد.
انجمن فرهنگی تورین اذعان داشت: زمانی که مردم در طی قرنطینه و به خاطر ممنوعیت‌های حاکم، اجازه‌ی حضور در پارک‌ها را نداشتند، بسیاری از ساکنان، از اینکه می‌توانستند در پارک Precollinear، قدم بزنند و از طبیعت آن لذت ببرند، بسیار خشنود بودند. زیرا از نظر فنی، این محوطه، پارک محسوب نمی‌شد و حضور در آن محدودیتی نداشت.
با شرایط موجود، به نظر می‌آید که پارک، همچنان باقی بماند. برای مثال با گرم شدن هوا در روزهای آتی، برگزاری نمایشگاه‌های مختلفی برنامه‌ریزی شده است. در این صورت، لازم است تا گیاهانی برای جذب کربن و خنک کردن هوا در لبه‌های مسیر کاشته شوند. شاید با نگاه به این فضای دلپذیر ولی فاقد ویژگی خاص، چنین به نظر برسد که تغییر چندانی انجام نشده است. اما همین فضا، نشان می‌دهد که می‌توان با تغییرات کوچک و ساده، شهری سرسبزتر با فضای باز بیشتر خلق کرد.
این مطلب را بخوانید:
کوچه باغ Yangon؛ فضای سبز چند عملکردی در درون یک کوچه
منبع:
نیلوفر علی نسب
در اینستاگرام با همراه باشید
مجموعه اصول ارتباطی معمار و کافرما از تفاهم تا قرارداد
جستار هایی در حوزه معماری و کارآفرینی
کتاب کافرما ها پرواز نمی‌کنند!
