۲۱ معمار پیشروی معماری مدرن که باید آن‌ها را بشناسید!

شاید بتوان گفت پرهیاهوترین و جنجالی‌ترین سبک معماری مدرن ، مربوط به سبک موسوم به “معماری مدرن اواسط قرن بیست” است. این سبک که برای اولین‌بار در اروپای پس از جنگ، در اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ توسعه یافت، از تزئینات سبک‌های آرت دکو قبل خود خودداری می‌کند. توجه به فضاهای مینیمال و عملکرد فضا، الهام از طبیعت یا اشاره به آن از ویژگی‌های آن است. گسترش این جنبش و تلفیق آن با سبک‌های بومی در هر منطقه توسط معماران و بخصوص معماران پیشروی معماری مدرن، توانست به‌عنوان سبکی مستقل خود را به دنیا معرفی کند. همین دلیل، توضیح می‌دهد که چرا یک سازه‌ی مدرن در نیویورک که توسط سارینن (Eero Saarinen) طراحی می‌شود، ممکن است بسیار متفاوت از بنای طراحی شده در فرانسه توسط گری (Eileen Grey) یا اثری در مکزیک توسط باراگان (Luis Barragán) به‌نظر برسد.

در این مسیر معماران نام‌آشنایی چون (چارلز و ری ایمز) گرفته تا استعدادهایی که کمتر نام آن‌ها شنیده‌اید، اما تاثیرات بزرگی داشته‌اند، همه‌وهمه افرادی هستند که در گسترش و شکل‌گیری این سبک موثر بوده‌اند. در ادامه به معرفی ۲۱ نفر از معماران پیشروی معماری مدرن و افراد تاثیرگذار در این سبک، می‌پردازیم.

آنچه در این مقاله خواهید خواند:

۱. لوکوربوزیه

لوکوربوزیه Le Corbusier (با نام اصلی: چارلز-ادوار ژانرت) که بیشتر مواقع به‌عنوان پدر معماری مدرن و از معماران پیشروی معماری مدرن شناخته می‌شود. قبل از اینکه این جنبش حتی نامی داشته باشد، شروع به طراحی با آنچه که ما امروزه آن را اصول معماری مدرنیسم می‌شناسیم، کرد. این معمارِخلاق که اصالتا سوئیسی است، به‌طور آکادمیک تحصیلی در زمینه‌ی معماری نداشت (او در رشته نقاشی و ساعت‌سازی تحصیل کرد). اما مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم شروع به طراحی سبکی خاصی از سادگی و مواد ساده کرد. یکی از معروف‌ترین ساختمان‌های او ویلا ساووی (villa Savoye) در پواسی فرانسه است که در تصویر زیر می‌توانید ببینید.

۲. شارلوت پریاند

لوکوربوزیه با پسر عموی خود پیر ژانرت و همچنین رئیس معماری داخلی خود شارلوت پریاند Charlotte Perriand همکاری نزدیک داشت. پریاند بسیاری از ایده‌های لوکوربوزیه را در مورد محیط‌های کاربردیِ هماهنگ با طبیعت، به اشتراک گذاشت. آپارتمان‌های لِ‌آرکس (L’Arcs 1800) او، که برای ساووی فرانسه طراحی شده‌اند، نشان‌دهنده‌ی اصول وی در طراحی است. این سازه از واحدهای کوچک و تکراری تشکیل شده است که بازتاب نماهایی از طبیعت پیرامون خود هستند.

۳. پل آر. ویلیامز

همزمان با اوج‌گرفتن مدرنیسم اروپایی، پل ویلیامز Paul Williams کار خود را در لس آنجلس آغاز کرد. پس از سه سال کار برای جان سی. آستین، ویلیامز دفتر خود را افتتاح کرد، جایی که به‌عنوان یک طراح نقشه‌کش مورد تحسین قرار گرفت (در تصویر زیر اسکیس او برای ساختمان لیند در لس آنجلس نشان داده شده است). به‌عنوان معماری سیاه پوست، اغلب برای مشتریان سفیدپوست کار می‌کرد. ویلیامز حتی در طراحی وارونه مهارت پیدا کرد – تا مشتریان نژادپرستی را که حاضر به نشستن در کنار یک مرد سیاهپوست نبودند، بپذیرند. ویلیامز استعداد قابل‌تحسینی داشت و در طول پنج دهه فعالیت حرفه‌ایش ساختمان‌های متعدد و خانه‌هایی برای افرادی مانند فرانک سیناترا و لوسیل بال طراحی کرد. او اولین معمار آفریقایی-آمریکایی بود که به عضویت انجمن معماران آمریکایی AIA درآمد.

۴. آیلین گری

ایلین گری Eileen Gray، دختر نقاشی ایرلندی که مشوق او به هنر بود، قبل از اینکه روی طراحی و معماری تمرکز کند، در پاریس به تحصیل هنر مشغول شد. در سال ۱۹۲۲، او مغازه‌ی خود در پاریس، Jean Désert، را افتتاح کرد، محلی که برای اولین‌بار اقلام لوکسِ جنبش آرت دکو را به نمایش گذاشت، اما بعدها جنبش مینیمالیستی مدرن را پذیرفت. معروف‌ترین اثر معماری او E-1027 است، ویلایی کنار اقیانوس در Roquebrune-Cap-Martin، فرانسه، که بین سال‌های ۱۹۲۶ و ۱۹۲۹ ساخته شد و برخلاف میل گری، لوکوربوزیه، نقاشی‌های رنگارنگ دیوارهای آنجا را تخریب کرد، عملی که بسیاری آن را یک طغیان جنسیتی در پاسخ به چنین اثر برجسته‌ی معماریِ خلق‌شده توسط یک زن می‌دانند.

۵. والتر گروپیوس

والتر گروپیوس Walter Gropius که در برلین به دنیا آمد، پیش از پیوستن به دفترِ طراحِ صنعتی، پیتر بهرنز، که لوکوربوزیه و میس ون در روه نیز در آن مشغول به‌کار بودند، در شهر خود و نیز مونیخ  به تحصیل معماری مشغول شد. او بیشتر به‌خاطر تأسیس مدرسه‌ی معروف باهاوس، موسسه آموزشی پیشرو که هنر و صنعت را با هم متحد و کاربردی کرد، شناخته می‌شود.

پل کلی، یوزف آلبرز، لازلو موهولی-ناگی و واسیلی کاندینسکی همگی در این موسسه مشغول بودند. با ظهور نازیسم، گروپیوس به ایالات متحده مهاجرت کرد، جایی که چندین ساختمان مدرن قابل توجه را به سبک بین‌المللی طراحی کرد. از جمله ساختمان پان-ای‌ام Pan-Am نیویورک (ساختمان مت‌لایف Met Life امروزی) که در تصویر زیر مشهود است. وی در مدت کوتاهی توانست خود را بعنوان یکی از معماران پیشروی معماری مدرن به دنیا معرفی کند.

۶. میس ون در روه

شاید هیچ نامی به اندازه‌ی لودویگ میس ون در روه Mies van der Rohe مترادف با معماری مدرنیسم نباشد (با نام اصلی لودویگ میس، او بعداً نام خانوادگی خود را به عنوان نام کوچک برگزید و زمانی که کارش را با مشتریان ثروتمند آغاز کرد، نام خانوادگی خود به “ون در روه” تغییر داد). این معمار خلاقِ آلمانی‌تبار کار خود را با ایجاد خانه‌های نئوکلاسیک آغاز کرد، اما پس از جنگ جهانی اول، مانند همکاران نزدیکش، والتر گروپیوس و لوکوربوزیه، به مینیمالیسم روی آورد و به دنبال ایجاد سبکی منحصر به‌خود بود. ون در روه به عنوان آخرین مدیر باهاوس، قبل از مهاجرت به ایالات متحده، زمانی که نازی‌ها قدرت را در کشور مادری او به دست گرفتند، خدمت کرد.

۷. جان موتوسامی

جان موتوسامی John Moutoussamy، اهل شیکاگو، در مؤسسه فناوری ایلینویز، جایی که میس ون در روه یکی از اساتید او بود، تحصیل کرد. موتوسامی بسیاری از اصول سادگی ون در روه را به‌کار گرفت که چندین مورد از آنها در مشهورترین ساختمان او، شرکت انتشارات جانسون، که محل دفاتر مجلاتی مانند جت و آبنوس بود، مشهود است. تا به امروز این تنها آسمان‌خراش در مرکز شهر شیکاگو است که توسط یک معمار سیاه‌پوست طراحی شده است. این بنا در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان یک بنای تاریخی ملی تعیین شد.

۸. فرانک لوید رایت

اگرچه اکثر کارهای او قبل از دوران “سبک اواسط قرن بیستم” تکمیل شد، فرانک لوید رایت Frank Lloyd Wright از بسیاری جهات پایه‌ی مدرنیسم را در آمریکا و فراتر از آن بنا نهاد. و از معماران پیشروی معماری مدرن است. فلسفه‌ی «معماری ارگانیک» او بر اهمیت طبیعت و بدن انسان در طراحی تأکید می‌کرد، و تضادی شدید با سردیِ سبک بین‌المللی شناخته‌شده در آن زمان ایجاد کرد. رایت به‌طور باورنکردنی تحت‌تاثیر هنر و معماری ژاپنی قرار گرفت و نقوش خاص ژاپنی از جمله صفحه‌نمایش‌های تزئینی و تابلوسازی آن‌ها را به زبان مدرنیسم آمریکایی وارد کرد.

۹. رودولف شیندلر

رودولف شیندلرRudolph Schindler  که در وین به دنیا آمده و تحصیل کرده است، با آثار فرانک لوید رایت از طریق نمونه کارهای واسموث Wasmuth آشنا شد. مجموعه‌ی دو جلدی بسیار موفق از آثار معماران آمریکایی، که او در سال ۱۹۱۱ در اروپا به چاپ رساند و چندین مدرنیست در این قاره از آن تاثیر پذیرفتند. او که شیفته‌ی آثار رایت بود، به نوشتن نامه برای او ادامه داد تا اینکه سرانجام برای نظارت بر پروژه‌ی رایت در ایالات متحده استخدام شد، او بر روی هتل عظیم امپریال در توکیو که در سال ۱۹۱۹ شروع به کار کرد، تمرکز کرد.

رایت و شیندلر در نهایت در سال ۱۹۳۱ با هم دچار اختلاف شدند. ادعاهای متفاوت در مورد نفوذ شیندلر در شرکت وجود دارد. شیندلر پس از ترک رایت، چندین خانه مدرن و نمادین را در منطقه لس آنجلس ساخت، از جمله خانه چیس که  در زیر نشان داده شده است، طراحی‌ای که رابطه‌ی آن با طبیعت اطرافش یادآور اصول و سبک رایت است. (این دو معمار ظاهراً در دهه ۱۹۵۰ با هم آشتی کردند).

۱۰. ریچارد نوترا

ریچارد نوترا Richard Neutra که اهل وین بود، به لس آنجلس نقل مکان کرد، مدت کوتاهی با رودلف شیندلر شراکت و همکاری کرد اما این دو به زودی با یکدیگر دچار مشکل شدند که منجر به اختلاف تا آخر عمر حرفه‌ی کاریشان شد. از شناخته‌شده‌ترین خانه‌های مدرن ساخته‌شده در آمریکا توسط وی، خانه‌ای در پناهگاه مدرنیستی پالم اسپرینگز، خانه‌ی صحرای کافمن، که در عکسی از ساکنانش توسط عکاس افسانه‌ای اسلیم آرونز جاودانه شد.

۱۱. هیلیارد رابینسون

هیلیارد رابینسون Hilyard Robinson پس از خدمت در اروپا در طول جنگ جهانی اول، معماری را در کلمبیا تحصیل کرد و سپس به زادگاهش واشنگتن دی سی بازگشت، در آنجا برای شرکت‌های مختلف و در عین حال به‌عنوان استاد در دانشگاه هووارد Howard، که محوطه دانشگاه با ساختمان‌های طراحی او پر شده است، کار کرد. او اولین پروژه‌ی مسکن کشور، لنگستون D.C.’s Langston Terrace Dwellings  را طراحی کرد که در سال ۱۹۳۹ افتتاح شد. این ساختمان‌ها در سال ۱۹۸۷ به فهرست ملی اماکن تاریخی اضافه شدند.

۱۲. لوئیس باراگان

لوئیس باراگان Luis Barragán که در گوادالاخارا به دنیا آمده و به‌عنوان یک مهندس تحصیل کرده است، یکی از مشهورترین معماران خلاق مکزیک به دلیل استفاده‌ی متفکرانه از رنگ‌های جسورانه در کنار فرم‌های مینیمال است. تفکر او تا حد زیادی تحتِ تأثیر سفر سال ۱۹۳۱ به اروپا قرار گرفت، جایی که باراگان از بسیاری از ساختمان‌های لوکوربوزیه بازدید کرد. او آن آثار را “بسیار مدرن، بمثابه‌ی یک مجسمه‌ی زیبا” توصیف کرد. این برداشتِ مجسمه‌سازی از فرم‌های ساختمانی، در بسیاری از پروژه‌ها، مانند  فروشگاهی در لس آنجلس برای پل اسمیت که در تصویر نشان داده شد، و همچنین خانه‌ی خود این هنرمند، که اکنون در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، مشهود و بارز است. او در سال ۱۹۸۰ برنده‌ی جایزه‌ی برجسته‌ی پریتزکر در معماری شد.

۱۳. مارسل بروئر

پس از مدت کوتاهی در آکادمی هنرهای زیبا در وین، مارسل بروئر Marcel Breuer متولد مجارستان به یکی از جوان‌ترین دانشجویان باهاوس تبدیل شد، جایی که خیلی سریع به‌عنوان رئیس دپارتمان محصولات و تولیدات چوبی  منصوب شد. نگرش باهاوس برای طراحی کل‌نگر، تأثیر زیادی بر بروئر داشت. طرح‌های پیشگامانه‌ی مبلمان (مانند صندلی‌های فولادی و حصیری لوله‌ای نمادین) و همچنین معماری باقی‌مانده از وی گواه این موضوع است. بروئر پس از نقل مکان به ایالات متحده از طریق لندن، به دنبال ظهور نازییسم، چندین ساختمان در آنجا طراحی کرد، از جمله دفتر مرکزی وزارت مسکن و شهرسازی و ساختمان بروئر در خیابان مدیسون (موزه سابق ویتنی، فریک مدیسون کنونی) که در زیر نشان داده شده است.

۱۴. ایسامو نوگوچی

ایسامو نوگوچی Isamu Noguchi که در سال ۱۹۰۴ از پدری ژاپنی و مادری ایرلندی-آمریکایی در لس آنجلس به دنیا آمد، پس از مدت کوتاهی به ژاپن رفت تا به پدرش بپیوندد. جایی که برای اولین بار با نجاری که خانه‌ی مادرش را ساخته بود، آشنا شد. او برای تحصیلات دبیرستانی به ایالات متحده بازگشت و پس از فارغ التحصیلی و برای مجسمه سازی بنام گوتزون بورگلوم (که بیشتر برای کوه راشمور شناخته شده است) شاگردی کرد. علاقه‌ی اصلی او به سبک مدرن ارگانیک و مجسمه‌سازی که امروزه به آن شهرت دارد، پس از بازگشت به نیویورک پس از جنگ بود که اوج گرفت. بسیار از آثار وی از سنت ژاپنی نشأت می‌گیرد. همچنین طراحی‌های معماری و مبلمان او برگرفته از تجربه‌ی وی با مجسمه‌سازی است.

۱۵. فیلیپ جانسون

فیلیپ جانسون Philip Johnson در اوهایو متولد شد و در هاروارد تحصیل کرد. وی اولین مدیر بخش معماری موزه‌ی هنر مدرن نیویورک در سال ۱۹۳۰ بود. اگرچه طراحی‌های آسمان‌خراش‌های او در بسیاری از شهرهای آمریکا همچنان بخشی از خط افق است، معروف‌ترین پروژه‌ی او را می‌توان خانه‌ی شیشه‌ای بحساب آورد، خانه‌ای که برای خود و شریک قدیمی‌اش دیوید ویتنی در نیو کنان، کانکتیکات طراحی کرد و برای آن جایزه گرفت.

در افتتاحیه‌ی جایزه‌ی پریتزکر در اواخر عمرش، جانسون به خاطر همدردی‌هایش با نازی‌ها مورد انتقاد قرار گرفت. وی در روزهای اولیه رژیم نازی‌ها به طرز تحسین‌برانگیزی برای آنها نوشت. که بعدها به خاطر آنها عذرخواهی کرد. انتقادها پس از مرگ وی هم حتی ادامه یافت، تا آنجا که هاروارد نام او را از ساختمانی که در سال ۲۰۲۰ در محوطه‌ی دانشگاه توسط وی طراحی شده بود، حذف کرد. اما نمیتوان منکر این موضوع شد که وی یکی از معماران پیشروی معماری مدرن است.

۱۶. اسکار نیمایر

اسکار نیمایر Oscar Niemeyer که در ریودوژانیرو به دنیا آمد و در دانشگاه فدرال ریودوژانیرواین شهر تحصیل کرد. شاید بتوان گفت بیشترین تأثیر را در بین هر معماری بر کشور خود داشت. پس از فارغ‌التحصیلی، او به دفتر معماران لوسیو کاستا، گرگوری وارچاوچیک و کارلوس لئو به‌عنوان نقشه‌کش پیوست. او در ادامه به کاستا در وزارت آموزش و بهداشت کمک کرد، پروژه‌ای که لوکوربوزیه در سِمت مشاور در آن حضور پیدا کرد. آسمان خراش شیشه‌ای و بتنی وی به‌عنوان نقطه‌ی اتصالی برای معماری مدرن شهری در آینده عمل می‌کند. قبل از تکمیل بسیاری از بناهای مشهور  با همکاران مختلف، نیمایر با کاستا در غرفه‌ی برزیل در نمایشگاه جهانی ۱۹۳۹ همکاری کرد. اما شاهکار نیمایر، طراحی شهری او برای شهر برازیلیا بود. یک مدینه‌ی فاضله سوسیالیستی که با همکاری کاستا ایجاد شد. این شهر در سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

۱۷. چارلز و ری ایمز

«نخستین زوج» طراحی مدرن آمریکایی، چارلز و ری ایمز Charles & Ray Eames (با نام خانوادگی گایبر) زمانِ دانشجویی در آکادمی برجسته‌ی کرنبروک یکدیگر را ملاقات کردند. در این مدرسه بزرگانی مانند ایرو سارینن، فلورانس نول، و هری برتویا تحصیل کرده‌اند. آنها در ادامه دفتر ایمز Eames را افتتاح کردند. خانواده‌ی ایمز به تولید انبوه و طراحی کاربردی علاقه داشتند. اصولی که پایه و اساس بسیاری از طراحی مبلمان آنها را بنا نهاد.

ایم دو که از معماران پیشروی معماری مدرن بحساب می‌آیند، سبک طراحی و معماری‌شان الهام‌گرفته‌شده از فضاهای زندگی بود. مانند خانه‌ی معروف شماره‌ی ۸ که در تصویر مشهود است. این محل جایی است که آنها زندگی و کار می‌کردند و توانست زندگی مدرن و کاربردی را به نمایش بگذارد. اگرچه ری و چارلز تقریباً همیشه به‌عنوان یک تیم کار می‌کردند، اما چارلز اغلب به اشتباه، تنها خالقِ طرح‌های آنها نام برده می‌شود.

۱۸. ایرو سارینن

ایرو Eero Saarinen پسر معمار فنلاندی الیل سارینن، در فنلاند به دنیا آمد و در سن ۱۳ سالگی به ایالات متحده مهاجرت کرد. وقتی پدرش سِمَت هیئت علمی در آکادمی هنر کرنبروک را پذیرفت، سارینن کوچکتر در آنجا ثبت‌نام کرد و با ایمزها و فلورانس نول، دوست صمیمی شد. پس از کرنبروک، قبل از سفر به اروپا و شروع کار برای شرکت پدرش، در دانشگاه ییل معماری خواند.

اولین شهرت واقعی او زمانی به‌دست آمد که صندلی‌ای که او با همکاری ایمسس Eameses طراحی کرد، در مسابقه‌ی طراحی در سال ۱۹۴۰ برنده جایزه اول شد. و این صندلی توسط نول Knoll، شرکتی که همکلاسی فلورانس با همسرش هانس تأسیس کرد، تولید شد. این شروع یک همکاری طولانی با نول بود، که سارینن برخی از نمادین‌ترین مبلمان خود را برای آن‌ها طراحی کرد. مانند میز و صندلی‌های تولیپ Tulip، که در سراسر فضای داخلی ترمینال تی‌دبیلیوای TWA نمایان است. تصویر نشان‌داده‌شده در فرودگاه ایدلواید Idlewild (در حال حاضرجی‌اف‌کی JFK)، سازه‌ی مدرن طراحی‌شده توسط سارینن است. این بنا را می‌توان گفت نمادِ سفرِ پر زرق و برق عصر مدرن است. این سازه گواهی بر حس مجسمه‌سازی سارینن از مدرنیسم است که در طاق دروازه سنت لوئیس که او طراحی کرده است، نیز مشهود است.

۱۹. لینا بو باردی

بو باردی Lina Bo Bardi  در رم به دنیا آمد، پیش از نقل مکان به میلان، معماری را در شهر خود تحصیل کرد. و در آنجا چندین همکاری از جمله با: جیو پونتی ایتالیایی در یک مجله‌ی طراحی آغاز کرد. پس از جنگ جهانی دوم، او به آمریکای جنوبی نقل مکان کرد. جایی که تمرین طراحی خود را شروع و به‌‌همراه همسرش مجله‌ی طراحی هابیتات را تأسیس کرد. بو باردی با انبوهی از ساختمان‌های عمومی و خصوصی از جمله خانه‌ی شیشه‌ای خودش، «کازا د ویدرو» که در جنگل‌های بارانی نزدیک سائوپائولو به نمایش درآمد، به معماری پرکار در کشور خود تبدیل شد. این سازه، اصول مدرن و طراحی افرادی مانند ون در روه و ایمزها به نمایش می‌گذارد و با آب و هوای سرسبز برزیل خود را پیوند می‌دهد.

۲۰. بورلی لورن گرین

شاید بتوان گفت وی اولین معمار زن آفریقایی-آمریکایی دارای مجوز در ایالات متحده است. مشارکت‌های فراوان بورلی لورین گرین Beverly Lorraine Greene در تاریخ معماری اغلب نادیده گرفته می‌شود. گرین مدرک لیسانس خود را در رشته‌ی مهندسی معماری و همچنین مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ایلینوی در اوربانا کمپین Urbana-Champaign دریافت کرد. پس از فارغ‌التحصیلی، قبل از نقل مکان به شهر نیویورک، او به شیکاگو بازگشت تا برای اداره‌ی مسکن کار کند. او در دفاتر ایزادور رابینسون و ادوارد دورل استون کار کرد. سپس با مارسل بروئر همکاری نمود، جایی که طرح‌های او در ساختمان‌های پردیس دانشگاه نیویورک و همچنین مقر سازمان ملل در پاریس (تصویر زیر)، گنجانده شد.

۲۱. آی. ام. پی

آی. ام. پی I. M. PEI در گوانگژو چین به دنیا آمد و در هنگ کنگ و شانگهای بزرگ شد. در ۱۷ سالگی برای ثبت نام در دانشکده‌ی معماری دانشگاه پنسیلوانیا، قبل از انتقال به ام‌آی‌تی MIT به ایالات متحده سفر کرد. اگرچه مطالعات او در زمینه‌ی معماری کلاسیک بود. اما پی عمیقاً تحت تأثیر بازدید لوکوربوزیه از این دانشگاه در سال ۱۹۳۵ قرار گرفت، که سبک مدرنیسم، در طرح‌های آخرش نمایان شد.

پی علاوه بر هرم خود (که زمانی بحث برانگیز اما اکنون محبوب است) در مقابل موزه‌ی لوور، مجموعه‌ای خیره‌کننده از سازه‌ها را در طول دوران کاری خود ایجاد کرد و ازپر کارترین  معماران پیشروی سبک معماری مدرن بحساب می‌آید.  از جمله آثار وی: کتابخانه جان اف کندی در نزدیکی بوستون (که او آن را “مهم‌ترین بخش زندگیش” نامید)، بانک چین در هنگ کنگ، ساختمان شرقی واشنگتن، گالری ملی دی. دی D.D، مرکز همایش جیکوب Jacob K. Javits نیویورک، و تالار مشاهیر راک اند رول کلیولند می‌توان اشاره کرد.

---

منبع: housebeautiful.com

---