کرونا و طراحی معماری ؛ مصاحبه با Elvira Muñoz

دراین مصاحبه اولویا مانوز افکار و ایده‌های خودرا درمورد چالش‌ها و فرصت‌هایی که طی دوران پاندمی ایجاد شده‌اند، به‌اشتراک می‌گذارد. به‌نظراو اکنون که کرونا و طراحی معماری دو مقوله ای است که روی هم تاثیر می‌گذارند و از هم تاثیر می‌پذیرند، باید با بازطراحی فضاها و ایجاد استراتژی‌های جدید، با مشکلات و تغییرات پیش‌بینی نشده سازگار شویم.

ما در مجموعه‌ی مصاحبه با معماران و شهر سازان کارآفرین، با دانش‌آموختگان برجسته‌ی این رشته‌ها که مسیر شغلی متفاوت‌تری نسبت به روند متداول جامعه دنبال کرده‌اند، آشنا می‌شویم. از افکار، نظرات، راه‌حل‌های عملی و ایده‌هایی برای موفقیت صحبت میکنیم؛ و می‌آموزیم که چگونه ایده‌ها را در زمینه‌ی معماری و شهرسازی و فراتر از آن در کارهای خلاقانه‌ی خود به‌کارببریم. در ادامه با ما همراه باشید.

ممکن است کمی در مورد پیشینه خود برایمان بگویید؟

علاقه من به هنرهای زیبا از کلاس‌های باله و رقصی که در نوجوانی می‌رفتم شروع شد. در سال‌های اول ورود به دانشگاه به دلیل دوست داشتن طبیعت، سه سال مهندسی کشاورزی خواندم. سپس درس را رها کرده و معلم رقص شدم. در جست‌وجوی علاقه و استعداد خود بودم که با معماری داخلی آشنا شدم. این رشته بدلیل جذاب کردن فضاها، خلاقیت، گرافیک و ارتباط داشتن با برخی رشته‌های مهندسی توجه‌ام را جلب‌کرد. طراحی داخلی نیاز به مهارت‌های ارتباطی بالا، همدلی و فروتنی دارد. یک طراح داخلی باید با توجه به روحیات و شخصیت مشتری رویاها و انتظارات او را برآورده کند.

پس از یافتن استعداد خودم شروع به تحصیل در طراحی داخلی کردم. پس‌از چندسال تمرین مستقل و زندگی درخارج (آمریکا و ایتالیا) درسال ۱۹۹۸ به‌شرکت DEGW در مادرید پیوستم. من بادقت در پروسه طراحی متوجه‌شدم، تحقیق‌کردن، داشتن معیار و تعاملات با مشتری کیفیت طراحی را به‌طرز چشمگیری بالا می‌برد. “تحقیق، استراتژی، طراحی” و “طراحی برای تغییر”، تبدیل به دو شعار من در کارم شد، که عمیقا به آن‌ها اعتقاد داشتم.

این گونه بود که متوجه شدم، متعلق به این رشته و این شرکت هستم. توانایی‌های من در شرکت به درستی کشف‌شد و به عنوان مدیر استراتژی منصوب‌شدم. در سال ۲۰۰۳ یکی از سهام‌داران شرکت شدم و توانستم شرکت را در بحران‌ها به درستی هدایت کنم. از سال ۲۰۱۹ مدیر طراحی داخلی و سرپرست استودیو در پروژه منطقه EMEA هستم. ازسال ۲۰۱۳ استاد کارشناسی‌ارشد طراحی استراتژیک مدرسه معماری IE بوده و در سال ۲۰۱۹ به مدیریت این مدرسه منصوب شدم. همانطور که میبینید سال ۲۰۱۹ سال پیشرفت من بود.

به‌عنوان مدیر قسمت طراحی داخلی شرکت AECOM در پروژه EMIA با چه چالش‌ها و مشکلاتی مواجه می‌شوید؟ و واحد مشاوره شما چگونه با این چالش‌ها روبه‌رو می‌شود؟

شرایط همیشه درحال تغییر است و ما همواره با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو می‌شویم. بهترین راه حل این است که به جای تقلید کارهای دیگران بهترین تصمیم را درآن لحظه بگیریم.

در خصوص صنعت ساخت و ساز تصمیماتی که می‌گیریم می‌تواند سرمایه ما را به شدت تحت تاثیر قراردهد. این تصمیمات فقط شامل انتخاب زمین و یا مصالح مناسب نیست. تجهیزات و فناوری که برای انجام کار انتخاب می‌کنید می‌تواند تاثیر مهمی در میزان هزینه شما بگذارد. ازآن‌جا که بازار ساخت و ساز بیشتر دردست پیمانکار و صاحب‌ملک است تا مستاجر و کاربرنهایی تصمیم‌گیری برای طراح سخت‌تر هم می‌شود.

ما باید محله‌ی سکونت مشتری، میزان تغییرات آن منطقه و نیازهای آینده مشتری را درک کنیم. تا بتوانیم آن‎‌ها را درراستای رسیدن به رویاهایشان راهنمایی کنیم.

هرکاری چالش‌های مختلف خود را دارد. در مورد شرکت ما چون در منطقه بزرگی با تنوع مشتری فعالیت می‌کنیم، با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو می‌شویم. این چالش‌ها باعث پویایی و سرگرم کنندگی کار ما می‌شوند. پروژه‌های ما علوم فضایی و یا پرتاب موشک نیست که چالش‌های غیرقابل‌حلی داشته باشیم. ما در طی کارمان باید مشتری و نیازهایش را درک کنیم و با توجه به بودجه و موقعیتش برایش خدمات ارائه کنیم. این کار هیجان‌انگیزی است و باعث می‌شود هر روز چیز جدیدی یاد بگیریم.

نظر شما در مورد دیجیتالی شدن و فضای کار مخصوصا در دوران پاندمی کویید ۱۹ چیست؟ کرونا و طراحی معماری چگونه با تاثیری که روی هم می‌گذارند، آینده را تغییر می‌دهند؟

ما بدلیل این بیماری برای مدتی محدود شدیم و همه ما می‌دانیم که:

۱. فضای داخلی کار و سکونت ما در سلامت روحی و جسمی ما تاثیر می‌گذارد.

برای سالم و تندرست ‌بودن، باید به تمام جنبه‌های روح و جسم‌انسان ازجمله روحی، فیزیولوژیکی، اجتماعی، مادی ومعنوی توجه‌شود. در MDS ما به طراحان یاد می‌دهیم که، چگونه فضاها را با تمرکز بر روی سلامت باز طراحی کنند. همواره باید این مسئله را به‌یاد داشته باشیم که یک فرد با مشکل روانی کارها را ۶۲ درصد کندتر انجام می‌دهد.

۲. ما بدلیل مقاوم بودنمان می‌توانیم با شرایط غیر قابل پیش‌بینی سازگار شویم. تاب‌آوری نکته کلیدی برای عبور از این بحران ‌است. فضاهایی که بعد از این طراحی می‌کنیم باید مقاوم‌تر بوده و راه‌حل‌هایی را برای بحران‌های پیش‌بینی نشده ارائه بدهند.

۳. همه ما مشتاقانه خواهان بازگشت به حالت عادی و کار در کنار همکارانمان هستیم.

انسان‌ها برای یادگیری و شکوفایی اجتماعی نیاز به ارتباطات اجتماعی دارند. این اصل نیازمند یک فضای فیزیکی است که به ما حس هویت و احساس تعلق بدهد. شرکت‌های مختلف با بازطراحی فضاهای خود می توانند حس تعلق از دست رفته را تا حدودی بازیابی کنند. این فضاها ممکن است فضای اداری باشد و یا فضای مجازی و اداری خانگی.

۴. اقدامات انسانی ما بر روی محیط زیست تاثیر می‌گذارد. در دوران پاندمی با کاهش رفت‌وآمدها و ماندن در خانه هوای شهرها تمیزتر و آب دریاها و رودخانه‌ها شفاف‌ترشده‌است. آیا بعد از تمام شدن پاندمی باید به حالت عادی برگردیم؟ پاسخ معلوم است بی شک نه. ما باید دراین فرصت بدست آمده، باورها، رفتارها و نوع استفاده‌یمان از منابع طبیعی را بازنگری کنیم و فضاها و شهرهایمان را بازطراحی کنیم.

۵. توجه ما همواره بر فضای فیزیکی است و ارزش بیشتری برای آن قائل هستیم. ما می‌دانیم که چیدمان داخلی ساختمان تاثیر مهمی بر سلامت روانی و جسمی ما دارد. از این پس ما باید استراتژی‌های طراحی خود را تغییر دهیم. یکی از مهم‌ترین قسمت‌ها برای داشتن محیطی تمیز و هوایی تازه قسمت تاسیسات ساختمان است.

به روزترین تغییرات در طراحی فضای کار چه چیزهایی هستند؟ آیا می‌توانید کمی در مورد روش‌های جدید توضیح دهید؟

تمامی قوانین را باید بازنگری کرده و با بازطراحی فضاها آن‌ها رابا شرایط جدید سازگار کنیم. به جای مدهای جدید باید تمرکزمان بر روی این باشد که چگونه می‌توانیم دوباره به فضای کاری برگردیم؟ به نظر من اول باید در مورد دلایلی که چرا باید دوباره کارها به صورت فیزیکی در دفتر ادامه پیدا کند بحث کنید. اقدامات و کارهایی که نیاز به حضور فیزیکی کارمندان در دفتر کار دارند لیست کنید. این لیست پر خواهد شد از اقداماتی نظیر همفکری، نیاز به خلاقیت، تقسیم کار و تعاملات اجتماعی. یک لیست دیگرهم از کارهایی که می‌تواند به صورت مجازی انجام شود تهیه کنید.  این لیست هم پر خواهد شد از کارهایی نظیر تمرکز، کار تولیدی و کارهای محرمانه.

درادامه اعضای شرکت باید زمان مورد نیاز، تعداد افراد و فضایی که برای کارهای گروهی لازم است را با همفکری هم محاسبه کنند. بعداز آماده‌شدن لیست، اعضای شرکت می‌توانند تعداد جلسات و افرادی که نیازاست در آن‌ها حضور داشته باشند را تنظیم کنند. جلسات باید با حداقل افراد مورد نیاز تشکیل شوند. بعد از گذشت یک ماه از تشکیل جلسه‎‌ها باید به بررسی آن پرداخته و نقاط ضعف و قوت مشخص شود. در ۳ تا ۶ ماه بعد فضای کار باید با توجه به نیازهای جدید بازطراحی شود. تجزیه و تحلیل وظایف و اقدامات فیزیکی و طراحی دفترکار بر این اساس معتبرترین روش در شرایط کنونی است.

به نظر شما معماران  و طراحان در شرایط پیش آمده چه وظایفی دارند؟ معماران چگونه می‌توانند به ایجاد محیطی انسان محور، انعطاف‌پذیر و معنی دار کمک کنند؟

اکنون که دیگر فرمول‌های قبلی ما کارایی خود را از دست داده‌اند، معماران و طراحان باید فرمول‌های جدیدی برای ایجاد فضاهای کارآمد ایجاد کنند. من پیشنهاد می‌کنم از داخل شروع کرده و به تدریج به فضاهای بیرونی تمرکز کنید. با آزمون و خطا ببینید چه اقداماتی کار آمدتر است. با دیگران بحث کنید و نظراتشان را بپرسید. در نهایت بعد از رسیدن به نتایج قابل قبول شروع به بازطراحی فضاها کنید.

به نظرتان گفت‌وگو و مشاوره با مشتری چیزی است که طراحان باید در مراحل اولیه طراحی انجام دهند؟

صد در صد. اولین مرحله گفت‌وگو طراح و مشتری به اندازه ویزیت یک بیمار توسط پزشک مهم و حیاتی است. پزشک فقط با دیدن بیمار و مشاهده نتایج آزمایشات او نتیجه‌گیری نمی‌کند. او سوالات متعددی از بیمار می‌پرسد. بیمار را معاینه می‌کند و با توجه به مشاهداتی که بدست‌آورده به یک نتیجه می‌رسد. این دقیقا کاری است که یک طراح باید در مواجهه با مشتری انجام دهد و با همکاری او به یک نتیجه واحد برسد.

طراحی استفاده از یک سری دستورالعمل و یا فرمول‌های اثبات شده و یا دریافت داده و تجزیه و تحلیل آن نیست. همه چیز در طراحی معطوف به همدلی، اشتراک‌گذاری و همکاری است.

نظر شما در مورد آینده معمار و صنعت ساخت و ساز چیست؟ چگونه می‌توان آن را بهبود بخشید و فرصت‌های جدیدی ایجاد کرد؟

بحران کرونا فرصت منحصربفردی برای همه ما فراهم کرد تا در مورد آینده خود تامل کنیم. ما باید بیاندیشیم که واقعا به چه‌چیزی نیازداریم و چه‌چیزی در دست داریم؟ به نظر من تیم‌های طراحی باید تمرکز خود را برروی آینده ساختمان‌ها، فضاهای شهری و خیابان‌ها بگذارند و شروع به بازطراحی آن‌ها بکنند. ما از این پس باید فضاهای مقاوم‌تری طراحی کنیم که بتوانند با اتفاقات و تغییرات پیش‌بینی نشده‌ی آینده همسو شوند.

در مورد اولویا مانوز:

اولویا مانوز در سال ۱۹۹۸ به شرکت DEGW پیوسته و از سال ۲۰۰۰ رهبری تیم مشاوره و طراحی آن‌را برعهده گرفت. او در پروژه اخیر خود Telefonica فضای اداری پنج واحد تجاری را بازطراحی کرده و یک فضای کار ۱۵۰.۰۰۰متری برای ۱۲۰۰۰کارمند ایجادکرد. اولویا به طور فعالانه بر روی روش‌های جدید کار تحقیق کرده و بخشی از تیم تحقیقات بین‌المللی SANEاست. زمینه تحقیقات اصلی وی در چهار سال اخیر بر روی  “تاثیر فضاهای اجتماعی بر یادگیری”است.

برای مطالعه بیشتر در مورد معماران موفق و شرکت‌هایشان می‌توانید به لینک‌های درج شده در پایین صفحه مراجعه کنید.

مطالب مرتبط با این نوشتار:

از BIM در معماری تا طراحی در آینده ؛ روایتی از یک زوج کارآفرین در برلین

معماری و توسعه؛ تجربیات یکی از بهترین وبلاگ‌نویس‌های دنیا

منبع: archipreneur.com

سعیده قراچورلو